Lake Kaindy en Charyn Canyon

Maandag Saty - Charyn Canyon
Vanmorgen werden we vroeg wakker, rond 6.30 uur. We vroegen aan de eigenaresse of we eerder konden ontbijten en de taxi ook wat eerder kon komen, geen probleem gelukkig. Om 8.30 uur stond er een oud Sovjet busje vanuit het museum klaar voor ons. Na een paar minuten gingen we van de weg af en werd er een offroad gevolgd. Gelukkig dat we dit niet zelf hadden gereden, het was echt een heftige weg, een aardig stuk loopt de weg volledig door de rivier heen. Maar goed, na een half uur waren we op de plaats van bestemming, Lake Kaindy. 

Dit meer is zo speciaal doordat er een rotsblok in een waterstroom is gevallen waardoor er een heel bos onder water is komen te staan. Tot op de dag van vandaag zitten de takken nog aan de bomen, onder water. 
Het is onduidelijk welk pad we moeten volgen, en volgen een bospaadje. Het gaat stijl omhoog, en soms ook vlak langs een afgrond. We snappen dit eigenlijk niet zo, wat blijkt achteraf, we hebben de route langs de watervallen naar het meer genomen, er loopt een breede onverharde weg naar de meren. Maar goed we zijn er gekomen. 

We zijn nagenoeg alleen bij dit meer. Alleen een Nederlandse met haar partner zijn er, die hadden hier gekampeerd. We lopen rond, genieten, maken foto's en een praatje. De zon komt steeds meer op het meer te staan waardoor de mooie blauwe kleur goed zichtbaar wordt. Als we terug lopen wordt het al een stuk drukker. 

Daarna weer terug naar het busje, en hobbelen we weer naar de B&B. We stappen dan gelijk weer in en rijden met onze eigen auto richting Charyn Canyon. Uitgezwaaid door de eigenaresse. We stoppen onderweg nog bij Black Canyon, schitterend wat een mooie kloof! Ongelofelijk hoe veel wegen er op dit moment worden aangepakt, ook hier zijn ze al vergevorderd om een tweebaansweg neer te leggen en deze te asfalteren. Jammer voor de mooie natuur in dit gebied. 
 
We betalen de entree voor het park, en de ranger raad het ons af om met de auto de canyon in te rijden. We volgen zijn advies op. Qua bewegwijzering kan er ook in dit park wel e.e.a. beter. We zien een bord met een trap erop richting de canyon. Een trap is ver te zoeken maar een stijl pad is er wel. Gelukkig pakt een lokaal iemand Jesse beet en neemt hem mee naar beneden, Jan Dirk pakt Sarah en ik ga er stapje voor stapje achteraan. Wat blijkt, we komen hier dus halverwege de canyon erin, er is dus nog een weg naar het begin met trappen, een paar kilometer verderop :-(.

We vragen aan een aantal Chinezen (achteraf bleken het Koreanen) de weg naar Eco Park, waar onze Yurt staat. Ze sturen ons naar rechs, had links moeten zijn :-) We genieten van al de gekleurde rotsen om ons heen maar vragen ons wel af of we goed lopen, niet dus. We lopen terug en na ca. een half uurtje pakken we de taxi voor het laatste stukje. Wauw wat is dit een prachtige plek zeg! Omgeven door rode rotsen een enorme rivier staan er een stuk of 6 Yurts! We installeren ons en de kids gaan lekker spelen. Jan Dirk gaat met een taxi de rest van de bagage nog halen. 

Rond een uur of 19.00 eten we bij het restaurant, Jesse en Sarah friet en wij kip. In de Yurt staat van alles, o.a. dus traditionele kleding voor kinderen. De kids hebben wel zin in een verkleedpartijtje, dus even later staat eerst Jesse voor de Yurt te showen en daarna Sarah. Tergelijkertijd komt er een groep Koreanen aan, papperazzi dus :-) 

Ondertussen begint de zon onder te gaan, waren de rotsen al oranje/rood, nu lijken ze wel in brand te staan! Geweldig. We genieten enorm. Daarna gauw de kids naar bed en lopen wij nog een rondje om het park, echt een topper deze dag! 

De Koreanen zijn nog niet zo moe blijkbaar, ze gaan door tot 1.00 uur, we worden om 2.30 weer wakker van ze omdat ze het gezellig hebben en om 5.30 uur wordt de radio maar eens aangezet. Later begreep ik van een ander NL gezin dat zij er een paar x wat van gezegd hadden, maar het kwartje was nog niet helemaal gevallen bij deze groep blijkbaar. 

Dinsdag Charyn Canyon - Kirgizië 
De dag begon dankzij de Koreanen vroeg. We relaxen nog een tijdje en pakken de boel in. We pakken een open toeristenauto en rijden naar het einde van de Canyon, Schitterend met zo'n strak blauwe lucht erboven. De temperatuur schiet ook omhoog!

We rijden richting Kegen, dit is het laatste stadje van Kazachstan voor  de grens met Kirgizië. Hier hadden we geen elkele verwachting van, maar het is een ontzettend leuk stadje. Ik wissel eerst bij een bank geld omdat we door onze tenge heen zijn. Eindelijk vinden we ook een soort bakkertje met verse broodjes (4 soorten :-) ) 

Overal staan oude auto's met de kofferbakken open waaruit gehandeld wordt, zoals fruit, groente enz. Dit is nou een straatbeeld waar we zo van houden! Ik sla direct fruit in, want geen enkele supermarkt verkoopt fruit of groente. De kids kopen beide een voetbal, wij een kussentje, geen flauw idee waar het moet komen maar hij is mooi ;-) We tanken voor nog geen 35 eurocent per liter en gaan weer verder. 

De laatste 10 km. voor de grens zijn onverhard, maar ook in slechte staat. We hobbelen richting de grens. We zijn alleen, de grenswacht vindt het in eerste instantie raar dat we het land uit zijn geweest voor 1 dag (China) Jan Dirk moet even een praatje hierover gaan maken met de hoge meneer en we mogen door naar het volgende loket. Auto wordt kort gecontroleerd en we mogen weer allemaal op de foto. Een paar stempeltjes verder en we mogen gaan. In Kirgizië weer wat stempeltjes en foto's en we mogen doorrijden. Dit alles in een kwartier! Super gegaan dus!

De eerste 25 km. zijn ook hier onverhard, maar rijden redelijk goed. Het landschap is hier schitterend, weids en hoog! We zoeken langs de route nog een bank op en ik wissel hier ook geld om, nu van Kirgizië. We doen een paar boodschappen en komen rond 15.00 uur aan in Belzhan. De eigenaren zijn NL, dus dat communiceert makkelijk. De kids vermaken zich prima in de tuin en wij ook. 

's avonds eten we met alle gasten aan een lange tafel, Nederlands groepje. Het eten is goed, voor Jesse zelfs apart glutenvrij gekookt, het wordt bereid door lokale mensen. Dat is ook het doel van deze lodge, werkgelegenheid creëren op een ecologische manier.