Kirgizië

Woensdag

Vanmorgen werden we redelijk uitgerust wakker. We mochten zelf weten hoe laat we kwamen ontbijten, er is geen begin of eindtijd! Om 8.30 uur zaten we aan een heerlijk ontbijt, huisgemaakte jametjes, vers gebakken brood uit de houtoven in de tuin, enz. Rond  11.00 uur gaan we richting het Issyk Kul meer. Het weer is heerlijk. Sarah en ik verzamelen veel gekleurde steentjes en Jesse leest heerlijk in zijn boek. 

Om een uur of 14.00 hebben we het wel weer gezien en doen we een paar boodschappen. We relaxen heerlijk in de tuin en rond 16.00 uur komen er een aantal lokale kinderen voor de Engelse les die door vrijwilligers gegeven wordt. De kinderen volgen het met veel interesse. Erg leuk om te zien hoe goed sommige kinderen al Engels spreken!

We eten weer heerlijk en uitgebreid bij Belzhan. Voor Jesse had ik glutenvrije pannenkoeken beloofd dus deze ook gebakken in de keuken. Dat de melk geen melk was maar yoghurt hebben we maar opgelost door een berg suiker toe te voegen aan het beslag ;-) Jesse vond ze lekker!

Donderdag

Vandaag werden we erg brak wakker vanwege slecht weer en een harde wind. Door de wind hadden we een klapperende deur die tegen metaal aansloeg, de ramen stonden ervan te trillen. We konden alleen niet vinden welke deur het was. Achteraf gezien een dakluik wat tegen ons golfplaten dak aansloeg...

Maar goed de temperatuur was 's morgens al heerlijk! We genoten weer van ons ontbijt en hadden in de planning staan om naar de hoogvlakte te gaan waar ook de Nomad Games begin september worden gehouden. Schitterend gebied. Alleen zien we dat daar wel buien hangen. We wagen de gok. 

De weg de bergen in ligt 5 min. van Belzhan. We rijden erheen, maar op het moment dat we bij de hoogvlaktes aankomen gaat het inderdaad regenen. We rijden de 2 kloven door en gaan weer terug, waar de temperatuur nog steeds heerlijk is en de zon schijnt! Verder doen we die dag niets actief meer. 's avonds eten we de lekkerste hamburger ooit met huisgemaakte friet. 

Vrijdag

Vanmorgen werden we heerlijk uitgerust wakker! We genieten weer van ons ontbijt en gaan wederom de kloof in richting terrein van de Nomad Games (waar de voorbereidingen al voor worden gestart). 

Het weer is bewolkt, maar zeer onvoorspelbaar in deze bergen. Het ene moment denk je dat het gaat regenen, en 5 minuten later schijnt de zon weer volop. Als we erheen rijden trekt het open! We genieten, wat is het hier schitterend! We kijken bij een boerderijtje waar we ook bergmarmotjes zien lopen (denken we). Een puppy komt met ons kroelen, de kinderen zijn verkocht! Sarah in tranen als we weer verder gaan...

Een stukje verderop gaan we bij een Yurt wat eten en drinken. We krijgen paardenmelk, ik probeer het maar kom echt niet verder dan 2 slokken, zuur en muf! We drinken de thee incl. dode vlieg en eten versgebakken brood ;-) . De Yurt staat op een schitterende plek, en dat in combinatie met hun paarden, koeien en kalveren wat los rond loopt maakt het plaatje compleet. Sarah speelt met de kinderen van daar op de schommel. 

We vertrekken en rijden weer verder, vanaf de kloof vanuit Grigorevka wordt het een stuk drukker. Wat erg triest is om te zien zijn de gevangen adelaars, overal vliegen deze beesten in Kazachstan en Kirgizië rond, maar hier zijn ze gevangen en worden ze voor de toeristen gebruikt. De kinderen die dat allemaal moeten verkopen lopen met de vogels rond alsof het een stuk speelgoed is. Het is een traditie voor nomaden om adelaars te vangen, vroeger diende dit als doel om deze in te zetten bij het jagen, maar dat is hier zeker niet meer het geval. 

Daarna gaan we naar het meer. Bizar wat een verschil met 2 dagen geleden, toen was het water diep blauw, nu zijn er hoge golven en is het water aqua blauw! Schitterend! We blijven hier een paar uur en gaan dan richting huis, even tanken, geld wisselen en een paar boodschappen doen. 

De kids willen een cadeautje voor Jacobiene geven omdat ze zo ontzettend goed voor ons gezorgd heeft. Tja wat geef je haar. We proberen het bij het winkeltje tegenover Belzhan, maar de beste man snapt niets van ons verhaal en lezen kan hij waarschijnlijk ook niet. We vragen het aan een vrijwilliger bij Belzhan en hij weet wel welk drankje ze lekker vindt. We kopen een paar flesjes, Sarah en Jesse gaan gelijk een mooie tekening maken. 

We eten weer heerlijk! Daarna alvast wat rommel opruimen want morgen vertrekken we weer. Echt een hele leuke plek dit, ook een rustpunt wat nodig was voor ons, maar vooral voor de kinderen. Bedden liggen goed, eten goed, geen luxe accomodatie maar wel een comfortabele. De sfeer die er hangt, met name door Jacobiene zelf gecreëert maakt dit tot een heerlijke plek!

Zaterdag

Vannacht wat onrust vanwege spinnen in de slaapkamer.... Maar goed vanmorgen rond 7.30 uur weer wakker. We ontbijten en pakken de boel in. We nemen afscheid van Jacobiene en haar man en van het personeel. 

Na 2 uur rijden zijn we het meer voorbij en stoppen we even bij een benzinestation om even te pauzeren. Het rijden is intensief door de vele snelheidscontroles die de politie hier na elke bocht uitvoert. Ook is niet altijd duidelijk hoe hard je waar mag. Bebouwde kom (op de snelweg) is 60km, daarbuiten soms 90 maar ook wel eens 110... tja wat is bebouwde kom? soms staat er een bord ;-)

De route is schitterend! langs het meer zie je aan de overkant de besneeuwde bergtoppen liggen, daarna kom je door een berglandschap met canyons. We genieten van de route. 

Het is natuurlijk wachten totdat je een keer de snelheid overtreed, en jawel hoor net in een dalende bocht, 20 meter na het bord van 60km. staan ze! Tegelijk met nog een paar andere automobilisten worden we eraf gehaald. Oom agent oogt wel aardig, we reden 73 volgens zijn camera, kan best kloppen. Rijbewijs, we geven het internationale aan hem, als hij deze wilt houden, geen probleem voor ons ;-) Jan Dirk moet meelopen. 

Even later komt hij terug voor geld, ik geef hem 1200 som en nog wat kleingeld mee. Omgerekend 15 euro. Ze vragen eerste om dollars en daarna om 2000 Som, Jan Dirk zegt dat hij maar 1000 Som heeft. Dat we wel met euro's rondlopen hoeven ze niet te weten. Ze dringen nog even aan en Jan Dirk laat met een lach het kleingeld zien. Nou voor 1000 Som doen ze het ook wel, kunnen ze een lekkere BBQ van houden ;-) We mogen weer verder. Het blijft oppassen totdat we in Tokmok zijn, hierna gaan we het binnenland in en is de politie in geen velden of wegen te bekennen. 

We komen aan bij The Farm Guesthouse. De jongens van het tehuis helpen ons op weg. We installeren ons. We lopen een rondje om de boerderij en algauw laat een van de jongens ons alles zien. Groot terein met veel verschillende dieren en grote groententuinen en kassen. 

Even later lopen we 2 Nederlanders tegen het lijf die hier ook overnachten. 1 woont in Bishkek en de ander is op bezoek. Ze rijden met ons mee om nog even bij de Yurts te kijken die hoger in de bergen staan. De weg gaat tussen oude staatsboerderijen door, deze zijn met de val van de Sovjetunie door iedereen toegeeigend. 

The Farm ligt in het plaatsje Rotfront en heeft een eigenlijk trieste geschiedenis. Van oorsprong gesticht door Duitse Methodisten (lijkt veel op de Ami's) In de tijd van Stalin zijn alle Duitse ouders gedeporteerd naar werkkampen of om te vechten in het leger. De Kirgiziërs hebben de opvoeding van de kinderen toen op zich genomen. Nog steeds zijn er hier de Methodisten. Morgen is er ook een kerkdienst. We zien er toch helaas vanaf om hier heen te gaan, de dienst is 1.45 uur en is behoorlijk strak. De kinderen zijn erg moe, en ook mede hierdoor zien we het niet zitten om Sarah zolang stil te houden. 

's avonds eten we bij het guesthouse, langszaam aan druppelen de jongens binnen en gaan we eten. De taal blijft lastig om te communiceren, maar de meeste spreken wel een paar worden engels. Vooral de leiding spreekt goed Engels. 

Zondag

Vanmorgen was Sarah alweer om 7.00 uur wakker, Jesse slaapt nog een uurtje door. Jan Dirk voelt zich knap beroerd, dus dat schiet niet op! Zijn maag is goed van slag. Om 9.00 uur ontbijten we en om 10.00 uur rijden we richtng de bazaar van Topmok. Onderweg komen we langs de Burana tower, we maken even een kleine stop. Het is ons daar veelste druk, toeristische poppenkast noemen we dat ;-)

Een kwartier later zijn we bij de bazaar in Tokmok om inkopen te doen voor de arme gezinnen uit de omgeving van The Farm. De manager regelt alle inkopen, en ook de prijzen. Allereerst gaan we ondergoed kopen voor de kinderen, een paar grote tassen vol, dan op naar de pampers, deze winkel wordt ook leeggekocht. We brengen het naar de auto en gaan vervolgens naar een levensmiddelenzaak waar we ook een vrachtwagen alvast naartoe laten komen. 

We kopen daar 50 kilo suiker (voor het maken van Jam), 200 kilo meel, 10x25kilo pasta, 50 stukken zeep, 10 zakken waspoeder, afwasmiddel, zonnebloemolie, 30 tandenborstels, ik weet niet hoeveel tandenpasta, shampoo en thee. Daarna weer door naar een volgende shop, voor een kooktoestel incl. een tafeltje voor een ander kindertehuis. Later gaat de manager ook nog verf voor de vloeren halen van dit tehuis, maar de kinderen zijn het zat en we gaan richting huis. Morgen hopen we alle versproducten te halen en gaan we alles bij de gezinnen bezorgen. 

Als we thuis zijn doen we niets meer, Jan Dirk is nog steeds aardig beroerd en gaat slapen. Bij de kinderen komt de vermoeidheid eruit op dit moment. De laatste week zijn de kamers verre van schoon geweest en hebben we weinig comfort, v.w.b. de toilet en douche bijvoorbeeld, buiten in een hok met spinnen zijn ze nu wel aardig zat, en wij ook. Over 2 dagen weer een luxer hotel, we kijken er alvast naar uit! 

's avonds eten we nog wat de pot schaft, aardappels met wortel, tomaat en kip. Voor Jesse apart glutenvrij gekookt, super! We leggen de kids op bed en gaan zelf ook vroeg. 

Maandag

Vanmorgen werden we redelijk uitgerust wakker. Sarah is niet zo goed in dr humeur en we besluiten dat Jesse en Jan Dirk meegaan om de hulpgoederen uit te delen, ik blijf thuis met Sarah. Sarah en ik relaxen de hele dag en voeren werkelijk niets uit :-) heerlijk!

Bij Jan Dirk en Jesse is dit wel anders. Ze gaan eerst naar een kindertehuis waar 80 kinderen van 0-3 jaar zijn opgenomen. Erg schokkend om te zien hoeveel weeskinderen er zijn in een straal van 30km. rondom The Farm. De kinderen krijgen gelijk allemaal een banaan, hoe blij kun je een kind met een banaan maken zeg! Omdat dit import fruit is, is het te duur om dit te kopen voor het tehuis. Daarna volgen nog 2 kindertehuizen en gaan ze nog langs bij 7 families. Jan Dirk zal hier zelf wel een verslag van uitbrengen, hij kan dit beter vertellen dan ik.
 
Jesse zag onderweg nog een limousine staan en maakt iedereen in de auto daar attent op. Later wijken ze af van de route en rijden ze naar een limousine waar Jesse in mag! Wat blijkt, 1 van de medewerkers heeft daar wat contacten! Jesse helemaal in de wolken!

We eten nog bij The Farm en kletsen wat met de mevrouw die voor ons gekookt heeft. Ook zij heeft een behoorlijk heftig verhaal. Ze heeft een schattig 2-jarig zoontje, maar heeft er hiervoor al 2 verloren. Haar man woont in Pakistan. Ze verdient nu bij door lakens dekbedden en kussens te maken. We vragen hoe ze eruit zien en laat ons haar opslag zien. Wauw, dat ziet er mooi uit! Jesse wil een kussen en wij eigenlijk het dekbed, maar hoe gaat we dat ooit meekrijgen?? We zien wel, we kopen het gewoon. Ook kopen we nog voor mij, Jesse en Sarah pantoffels die gemaakt zijn door de jongeren hier. Ze lopen geweldig!

Dinsdag

We ontbijten, pakken alles in en gaan op weg richting Kazachstan. De weg is weer oppassen op je snelheid, meestal 60 of 40 daar waar je makkelijk 120 zou kunnen rijden. Het rijdt echt niet fijn. Bij de grenspost van Kirgizië loopt alles op rolletjes. Daarna door naar Kazachstan. 

Dit loopt even anders. We moeten uitstappen, weer allemaal op de foto, Jan Dirk moet terug naar de auto en wij moeten lopend de grens over. Als ik buiten kom zie ik Jan Dirk nog net de andere kant oprijden. Ik weet genoeg, hij wordt eruit gepikt en mag de hele auto gaan leeghalen. Daarna nog de auto door de scanner heen. Nergens staat wat aangegeven, en niemand die ook maar even je de goede kant op wijst. UIteindelijk zijn we 1,5 uur verder voor we erdoorheen zijn. De kinderen hebben zich zwaar misdragen voor de kantine van de douaniers. Hielp helaas niets :-) 

We rijden een paar uur door niemandsland en naderen dan de voorsteden van Almaty, er hangen forse onweerswolken en buien. We bellen met de autoverhuurder om te melden dat we rond 17.00 uur op de plaats van bestemming hopen te zijn. Hun hadden morgen pas in de planning staan?? Na even overleg wordt besloten dat ze de auto om 18.30 uur bij ons hotel op komen halen. Voor een paar euro extra hoeven we hem ook niet schoon te maken, ideaal! 

In de regen komen we aan bij het hotel waar we ook gestart zijn in Almaty. We hadden bij vertrek aangegeven andere kamers te willen en naast elkaar. Wat ook genoteerd was. De beste meneer geeft ons 1 dezelfde kamer en 1 kamer een stukje verderop. We lopen terug, maar ze hebben niets anders meer, helaas! Ik maak de kamers klaar voor vannacht en Jan Dirk levert de auto in. De scheuren in de voorruit leveren gelukkig geen problemen op.

Daarna gauw naar het restaurant, we eten weer heerlijk hier. 's avonds wordt Jesse ziek, hetzelfde als Jan Dirk een paar dagen terug.

Woensdag 
Vanmorgen voelt Jesse zich nog niet veel beter, veel spugen. Jan Dirk gaat wat boodschappen halen en nog even voor Sinterklaas spelen ;-) (Oude vrouwtjes die versleten kleding staan te verkopen, een kleine gift geven). Hij komt terug met heerlijk gebak! Smaakt goed! 's Middags ga ik met Sarah naar het zwembad bij het hotel. Het is er vooral druk met locals. Genoeg aanspraak, de jeugd probeert hun Engels op ons uit. Jesse doet ondertussen een dutje. Als hij weer wakker is, is hij goed opgeknapt. 's Avonds eten we weer heerlijk bij het hotel en gaan vroeg naar bed.
 
Donderdag

Rond 2.45 uur gaat de wekker. We pakken de laatste spullen in en lopen naar beneden. De chauffeur staat ons al op te wachten en brengt ons in 20 minuten naar het vliegveld. 

Daar is het redelijk druk, de meeste vluchten gaan hier 's nachts. We Checken de bagage in en staan dan te wachten voor de douane, een flinke rij en het gaat niet snel, iedereen weer op de foto . We worden naar voren gehaald omdat de vlucht al bijna gaat vertrekken. We lopen naar boven richting de gate. Het boarden is al bezig, we maken nog gauw ons geld op aan water en icetea voor in het vliegtuig. Klokslag 5.00 uur vertrekt het vliegtuig richting Kiev.
 
Na ruim 6 uur komen we aan in Kiev. We hebben 1,30 uur overstaptijd en verwachten dat dit ruim genoeg is. Nou dat valt tegen een flinke rij voor de handbagagecontrole. Echt alle vloeistoffen moeten eruit. Na een uur zijn we erdoorheen. Gauw naar de toileten wat water en eten kopen voor in het vliegtuig. We kunnen gelijk doorlopen het vliegtuig in en 10 minuten later vertrekken we richting NL. na een vlucht van 2,5 uur landen we. De kids doen het beide vluchten echt super! We mogen nog een tijdje op de bagage wachten. Daarna staat pa ons al op te wachten en rijden we richting huis. 

Wat heerlijk om weer thuis te komen! De vakantie was zeker geslaagd, maar luxe is dan ook weer heel fijn om te hebben.